به گزارش پایگاه خبری خوز نگار ؛ استاندار به‌عنوان عالی‌ترین مدیر استان ، با ارزیابی درست از وضع موجود ، جهت گیری ها و راهبردهای عملیاتی را تعیین می کند و تصمیم گیری ها و الویت بندی های استان را در مسیر صحیح قرار می دهد .
خوزستان استانی است که سهم قابل توجهی در تولید ناخالص ملی دارد و در همه ی بخش ها از نفت و گاز و کشاورزی گرفته تا شیلات و تجارت دریایی، اگر نگوییم بی نظیر است ولی موقعیتی کم نظیر در کشور را داراست .
اما کیست که نداند استانی با این غنا ، نیازمندی مدیر توانمند و جسور است ؛ که درمقابل قبیله گرایی و سهم خواهی گعده های سیاسی بایستد و درصدد رفع عقب افتادگی های استان برآید.
این روزها که در محافل سیاسی استان بازار گمانه زنی درباره انتصاب استاندار جدید گرم شده است؛ بازگو کردن یک نکته خالی از لطف نیست ؛ به گمان برخی سکان استانداری را باید به مدیری بومی سپرد تا با دردهای خوزستان آشنا باشد و سکونت خانواده استاندار در استان باعث خواهد شد ، آنان فقدان برخی امکانات را در استان چشیده باشند و به این شکل استاندار ، برای رفع مشکلات انگیزه بیشتری داشته باشد؛ البته به گمان عده ای دیگر ، بومی بودن یا نبودن استاندار، مولفه ی مهمی نیست و باید شایسته سالاری ملاک عمل قرار گیرد .
با بررسی سرنوشت استانداران خوزستان متوجه می شویم که برخی استانداران خوزستان، در سال‌های بعد از استانداری، در جایگاه‌های بالای دولتی حاضر شده‌اند و به نحوی استانداری خوزستان نوعی سکوی پرتاب برای فعالین سیاسی به حساب می آید .
اما در این مقطع بسیار حساس و در استانی که ناکارآمدی مدیران پیشین کاسه ی صبر مردم را سرریز کرده است ؛ دیگر مجالی برای آزمون و خطا وجود ندارد ؛ حجم عقب افتادگی ها از استان های دیگر به میزانی است که فقط می توان درخواست مدیری شایسته داشت ؛ مدیری که طومار قبیله گرایی را در هم بپیچد و به مانند دولت پزشکیان ، فضا را برای تصدی مدیرانی شایسته و متکثر فراهم کند .
خوزستان را به دست مدیری توانمند در قامت یک وزیر بسپارید تا مرهمی باشد بر زخم های کهنه استان و نور امید را در قلب مردمانی که تاب آورند و از غم گریزان اند ، روشن کند و مردم طعم حکمرانی خوب را بچشند.
زهرا کیانی
پرینت این خبر
